Taalafkeer: vieze woorden

Waren we vorig jaar nog zo heerlijk in de kerstgedachte van vrede en veiligheid, deze week is het slechtheid en afkeer wat de klok slaat. Ja schepselen der aarde, ook in de taal vinden we allerlei lelycks en schtoms. Dan hebben we het niet direct over spatiefouten of andere taalvoutjes (voor zulke ergernissen zijn andere lokaties). We gaan deze week in op drie taalonderdelen die niet fout zijn, maar waar mensen desondanks afkerig van zijn: woorden, slogans, en dialecten. Waar komt die afkeer toch vandaan? Is 'ie terecht of niet? Vandaag deel 1: vieze woorden.
Ken je dat? Van die woorden waarbij het glazuur van je tanden springt als je ze hoort? Die gewoon zulke ranzige beelden oproepen dat de rillingen over je rug lopen? Wij bij Milfje hebben dat bij deze woorden: 

- reuk

- moederkoek

- Dille en Kamille
- lillen

- vochtig
- Vught

- klotsen
- brok

- vlezig
- uiteinde (voor het einde van het jaar)

Waarom zouden juist deze woorden nou zo op onze walgspieren werken? Misschien zit het 'm gewoon in de betekenis, in wat het is. Een moederkoek is een wonder der natuur, maar niet het allerlekkerst om 's ochtends naast je in bed te vinden. Hetzelfde geldt voor lillen: we houden hier best van pudding, maar de beweging van een puddinkje wanneer je er met je lepel tegenaan port is niet per se allersmakelijkst. En 'uiteinde' roept, hoe goedbedoeld ook, beelden op van de hangende billen van 2016.

Toch kan betekenis niet de hele verklaring zijn. Want wat is er vies aan Vught? Da's toch een prima plaats, niks op aan te merken? De afkeer zit hem hier denkelijk in de klanken en klankcombinaties. In het bovenstaande lijstje vallen vooral de v en de l (liefst nog gecombineerd tot vl) op als kennelijk viezig aandoend. Wat betreft klinkers moeten vooral de 'korte' varianten het ontgelden: de ò, ì en ù. De combinaties zijn natuurlijk al helemaal ranzig. Allemaal volledig subjectief dit, tenminste, misschien zijn er meer mensen die specifiek deze klankcombinaties vervelend vinden, maar voor zover we weten, is hier geen onderzoek naar gedaan. Het tegenovergestelde van lelijke klanken, mooie klanken, daar is dan wél weer vrij veel over geschreven. Over het Engelse cellar door bijvoorbeeld. 

Nu dan de vraag: wat vinden jullie lelijke woorden? En dan hebben we het dus even niet over jeukende managerspeak, hun hebben, en andere inhoudelijke dan wel sociale afkeer, neen: welk woord vinden jullie echt lelijk op basis van klank? Even ontgiffen na de vakantie: kom er maar in, gooi het eruit!