Broek der Illusies hoofdstuk 2

Broek der Illusies gaat verder! Maar waar waren we? Oja, onze held bereed zijn nobele paard door het bos toen hij een merkwaardig wezen tegenkwam... 

Ja, liefste lezers, het was een elfje. Op het met houtsnippers bezaaide bospad in de wouden van landgoed Den Loevendrakenaer, stond, volslagen tegen iedere literaire conventie in, een bepuntoorde jongeman in een groene maillot met navenant balletpak, koket hoedje en een pijl en boog.

‘Whawhawhaaat?’ stamelde Splinter eloquent.

‘O, hallo, excuseer,’ mompelde de elf mompelend. ‘Ik doe mee aan de LARP-event op uw landgoed, maar ben geloof ik verdwaald!’ voegde hij wellicht ten overvloede toe.

‘Ach, is dat het!’ riposteerde onze rijke stinkerd goedmoedig, die van een rollenspelletje her en der ook niet vies was.

‘Weet je wat, spring maar achterop mijn paard, dan breng ik je naar je fantasiewereld terug…’ voegde hij blijmoedig toe.

‘Ok meneer’.

De draad bij het woord voegend kwam de jongeman toestemmend naar hem toe. Toen hij dichterbij kwam werd de blik van de Markies onwederroepelijk naar het kruis van de maillot van het elfje gezogen. Want wat hij daar zag deed hem de adem inzuigen. De voorkant van de maillot was zoo strakgespannen dat de naad bijna knapte. Er waren maar twee mogelijke verklaringen voor datgeen hetwelk de Markies waarnam: de jongeman had een sleutelbos bij zich om de conciërge van een middelgroot kantorenpand jaloers te maken, of het ranke elfje was de trotse bezitter van een volstrekt disproportioneel groot lid. Libertijns opgevoed zijnde en altijd het fijnst vermoedende neeg onze in steeds grotere opwinding gerakende ruiter duidelijk naar dat tweede.

‘Kom maar voorop, dat zit misschien wat gemakkelijker’, poneerde hij wellustig.
‘O ok’, antwoordde het nog steeds onbenoemde elfje welbespraakt.

Op de hengst gezeten met deze wulpse doch ingehouden masculiene bosnimf geraakte Splinter in zoo een poëtisch-homo-erotische toestand dat zijn Jean-Pierre Jean-Luc du Balzac-zakhorloge (authentiek) scheen stil te staan, in een wereld waar hij, samen met dit elfje, neen, twaalfje over een vloer rolde gemaakt van aardbeienpuree en geurende naar kamperfoelie. Hoe meer onze protagonist dagdroomde over dit 'Schouwspel van Twee Staarten', dit 'Herrijzen van de Twin Towers', hoe opgewondendener zijn in paardrijbroek lijdend lid zich waande. Als een koningscobra die in het donker op de tast een muizenhol in de Sahara uitkamt op zoek naar heur favoriet voedsel, het delicate spitsmuisje, zo baande deze enigszins gefrustreerde brandslang avant-la-lettre zich een weg richting het in strak tricot gespannen kadettendeeg van de nietsvermoedende puntoor. Omwille van eenige distractie probeerde Splinter 'met de pielemuis van hier tot ginter' een dialoog van de grond te brengen.

'Welke rol speel jij in dit hele LARP-gebeuren? Ben jij de goeie- of de slechterik? De brave of de stoute?'

'Dat hangt er vanaf of je links- of rechtsdragend bent,' antwoordde Brad de Boself uitdagend.

Neen, de zwelling nam geenszins af.

Ach, daar hield ons gespannen tweetal plots halt: hun pad kruiste een nieuw zonderling wezen........