Twee woorden, negen letters - Het Spel

Gisteren deelden we een stukje over Het Grote Nieuwe Nieuwe Taalschisma: twee woorden, negen letters. Is het nou 'bier halen', of toch 'duurt lang'? Op onze Facebooksite kwam onderstaande reactie:

Hugo sluit aan bij een rijke traditie van Vertellers van het Zeer Korte Verhaal. Het bekendst in deze categorie is waarschijnlijk het intens tragische 'For sale, baby shoes, never worn', dat vaak aan Hemingway wordt toegeschreven (hoewel hij het waarschijnlijk niet bedacht). In de tijd van Twitter worden er natuurlijk ook verhalen geschreven, bijvoorbeeld op het geweldige account @kortschrijvers.

"Maar waarom maken we van dit schisma niet óók een spel?" overpeinsden we uitbundig.  Daarom bij dezen: Twee woorden, negen letters - het spel (H. B. gewidmet).

Het idee is simpel: vertel een kort verhaal, dat telkens bestaat uit zinnen van twee woorden met (bij elkaar opgeteld) negen letters. Spaties tellen niet mee, dus je mag 1+8, 2+7, 3+6, 4+5, of een omdraaiing van die getallen gebruiken. Bijvoorbeeld:

O smeerlap. (1+8) De groeten! (2+7) Kom spelen. (3+6) Geel vocht. (4+5) Penis hier. (5+4) Vreemd sop. (6+3) Ontbeer me! (7+2) Hengstte u? (8+1)

Een woord van negen letters mag niet, want het gaat immers om twee woorden. De zuiverste vorm is 4+5 of 5+4 (want bier halen/duurt lang), en laten we afspreken dat het leesteken aan het eind ook niet meetelt. Of de ij 1 of 2 letters is mag je lekker zelf weten.

Vervolgens is de sport om hier een verhaal uit op te bouwen. Een minimum of maximum aantal zinnen wordt niet gegeven door de uitdrukking, maar laten we afspreken dat het in één tweet moet passen. Dat betekent dat je maximaal 23 zinnetjes mag gebruiken (want een tweet = 280 tekens, en de zin is eigenlijk twaalf tekens (want negen letters + spatie + leesteken + spatie voor de volgende zin). Maar korter mag natuurlijk ook.

Lijkt me duidelijk toch? Leuk ook voor de vrijdag, zo een spelletje. Hier, wij doen vast een voorzet.

Ha Roderik!
Dag Miepje.
Alles goed?
Gaat matig. Poes kwijt.
Ah treurig. En Vålériè?
Bier halen.
Oké lekker. Seksen dan?
Heel graag! Maar taboe...
Aha, jammer. Op afstand? Per mobiel?
Hitsig zeg! Prima hoor!

En zo zien jullie, quarantainekinderen, dat je Tinder helemaal niet nodig hebt om in 153 tekens een lustvolle romance te laten ontluiken. En nu jullie!

Twee woorden, negen letters: één taalgemeenschap, twee antwoorden

Door Sterre Leufkens

Wie net als ik veel quarantainetijd op sociale media doorbrengt heeft 'm vast langs zien komen: de burgerlijkheidstest. Hilariteit alom, om deurmatten en een kaasschaaf als taartschep, maar de vraag die in mijn tijdlijn de meeste reacties opriep was deze:

Twee woorden, negen letters: ...???

Wat is daarop úw antwoord, lezer? De antwoorden die ik kreeg op mijn twitter-poll laten iets superinteressants zien: dat we in de hypergeglobaliseerde, voortdurend verbonden, sociaal kleffe anderhalvecentimetersamenleving van een paar weken geleden minder vernetwerkt zijn dan we misschien wel dachten.

Is vaagtaal altijd Engels?

door Marten van der Meulen

Twitterlegende Mark Traa (o.a. bekend van de schitterende oude liefdesadvertenties) deelde een tijdje geleden een deel van een advertentie op Twitter:

Veel mensen zullen deze advertentie als een gedrocht ervaren (ik ben daar zeker één van): wat staat hier in hemelsnaam? Vaagtaal in optima forma. Natuurlijk kwam ook snel de reactie die je wist dat ging komen:

Inmiddels schreef zelfs Japke-d. Bouma erover. De relatie tussen vaagtaal in het bedrijfsleven en Engels wordt vaak gelegd. Maar is die terecht? Deze advertentie biedt een inkijkje. Geen antwoord, wel een voorbeeld.

Bestaat er onnodige taal?

Door Sterre Leufkens

De uitspraak die ik misschien wel het allermeest hoor in de discussie over verengelsing (en dat wil wat zeggen, want meine Güte wat wordt daar veel over gezegd en geschreven), is deze:

"Ik heb niks tegen Engelse woorden, maar wel als het onnódige woorden zijn. We hebben daar al een prima Nederlands woord voor!"

Deze uitspraak uit diverse monden in andere woorden vind je o.a. hier en hier en hier en hier. Mijn spreekbeurt gaat vandaag over dat woord 'onnodig'. Wanneer is een leenwoord nodig, en wanneer kun je net zo goed een eigen-taal-woord maken of gebruiken? En wanneer zijn taalonderdelen eigenlijk überhaupt onnodig?