Krijg de corona en de oorsprong van ziektevloeken

door Marten van der Meulen

Een tijd geleden vroeg Laura Obdeijn van het Parool of ik eigenlijk dacht dat mensen met corona scholden. Nou, dat dacht ik wel: ik had al weleens gezocht op Twitter (poel van menselijke drek maar schat voor taalkundigen), en daar kom je het regelmatig tegen, in de bekende 'Krijg de X':

Krijg de corona onverantwoord wijf.

— Andries Paul (@AndriesPaul1) June 24, 2020

Mongool! Krijg de corona!

— Albertus Hendrikus (@HendrikAlbertII) June 1, 2020

VERSCHRIKKELIJKE EGOÏSTEN!!!! Krijg de Corona!!!!

— Jan M. (@Jan_mers) June 5, 2020

De setting (uitroeptekens, andere scheldwoorden) doet vermoeden dat deze mensen het menen. Nu is het op zich redelijk interessant dat we een nieuwe ziekte krijgen in deze constructie, vooral als deze beklijft. Dat is namelijk niet zo gebruikelijk: 'Krijg de aids' vind je wel als je zoekt maar komt nauwelijks voor; 'krijg de sars' wordt ook al jaren niet meer gebruikt. Maar wat misschien nog wel interessanter is: misschien zegt het gebruik van 'corona' wel iets over hoe ziektevloeken zijn ontstaan.

De sprookjesachtigheid van het getal vierendertig

door Marten van der Meulen

In het verhaal Regen van J.M.A. Biesheuvel (wiens werk ik tot vorige week helaas nauwelijks kende) kwam ik de volgende zin tegen:

"Terwijl ik van het schip gedragen word komen vierendertig kleine jongetjes links en recht van het pad op de kade staan"

Nu heeft het hele verhaal een zekere magisch-realistische sfeer, maar specifiek deze zin deed me erg sprookjesachtig aan. Waar lag dat aan? Na enig denken besloot ik dat het aan dat getal lag: vierendertig kleine jongetjes. Maar waarom zou dat getal zo'n effect hebben?