 | |
| Foto: Mamvandam |
Ik ben een persoon die als werk heeft: naar de wereld kijken en op gedetailleerde wijze iets zeggen over die wereld. Ik doe dat als schrijver en als cabaretier.
1. Wat betekent taal voor jou?
Heel. Erg. Veel.
Ik denk dat het de belangrijkste manier is waarop ik mijn omgeving probeer te begrijpen. Hoe iemand iets zegt is voor mij belangrijker dan wat hij aan heeft, om maar een simpel voorbeeld te noemen.
2. Wat vind je van spellingsregels?
Ik weet er niet zo veel van af. Wel denken mensen dat ik er alles vanaf weet, en ik krijg er dus wel eens vragen over. Die wimpel ik dan af.
Overigens is het wel zo dat ik struikel over dt-fouten. Vooral omdat ik niet begrijp hoe moeilijk dat blijkbaar is voor mensen, om de kofschipregel te leren. (red: zie hierover bijvoorbeeld ons eerdere stukje, en Frisson en Sandra (2002))
3. Erger je je aan het taalgebruik van mensen?
Ik erger me wel eens. Vooral als het new age-taal betreft ("Mooie energie heb jij"). Omdat ik psychologie heb gestudeerd, denk ik alleen wel dat ergernissen veel zeggen over degenene die de ergernis beleeft.
4. Waarom denk je dat mensen zich ergeren aan taalgebruik?
Dat kan verschillende oorzaken hebben. Algemeen kun je over ergernissen zeggen (denk ik): Je ergert je aan dat wat je zelf wilt doen, maar niet mag van jezelf. Iemand roept voortdurend: "Het was zoooooo'n vet feest! Zoooo vet! Ik ben nu zooooo brak!" Daar erger je je misschien aan. Maar is er niet stiekem een gedeelte van jezelf dat ook graag zo'n type zou willen zijn: iemand die goed kan feesten en er dan zonder enige zelfcensuur over praten?
Verder is er ook nog dit: als je op school hebt geleerd wanneer je een d en wanneer je een t moet schrijven, dan wordt daar door de juf heel belangrijk over gedaan. Later in het leven merk je ineens dat mensen die die 'fouten' maken, ook gewoon begrepen worden. Ik denk dat daar een ergernis zit: "Waarom heb ik dan al die moeite gedaan?"
5. Welke rol speelt taal volgens jou in humor?
Een heel grote. Er bestaan boeken waarin wordt uitgelegd hoe je een grap schrijft, en daar wordt veel aandacht besteed aan welk woord op welke plaats in de zin moet komen. Ook schijnen woorden die beginnen met een p-, t- of k-klank 'grappiger' te zijn. Ik moet zeggen dat ik zulk soort handboeken niet lees, maar formulering is ongelooflijk belangrijk bij humor. Vaak lees ik pogingen tot humor die dan toch te traag of stroef opgeschreven zijn, of juist te gewild-grappig, en dan zit ik zo'n stukje in mijn hoofd te redigeren. Wat geschreven humor betreft: ik denk dat niet genoeg schrijvers hun stukken hardop aan zichzelf voorlezen.
Terzijde: ik kan ook erg lachen om humor zonder taal. Denk aan de betere slapstick of een fijne blooper.
6. Wat is je lievelingswoord?
Dat verschilt per stemming. Ik heb een liefde voor het woord 'ondertussen'. Maar soms kan ik ook heel vaak achter elkaar 'murw' zeggen, en dat maakt me dan ook gelukkig.
7. Heb je een taalwens, en zo ja, wat is het?
Ik zou graag vloeiend Japans willen spreken. En wel meer talen trouwens. Of bedoel je een wens voor het Nederlands? Dat het Nederlanders zich spontaan moge blijven ontwikkelen met veel invloed van buitenaf. Ik wacht met smart op meer Berbers in het Nederlands.
8. Wier of wiens taalgebruik vind jij inspirerend?
Karel van het Reve vind ik een heel goede schrijver en inspirerend omdat hij zo helder schreef. En grappig ook.
Eddie Izzard vind ik een inspiratie omdat hij heel los lijkt te formuleren, terwijl er ondertussen geen woord te veel is.
9. Welke taal zou je nog wel eens willen leren en waarom?
Japans dus! Ik kan het een beetje omdat eind vorige eeuw een tijdje in Japan heb gestudeerd. Maar ik ben veel vergeten en ik wil er sowieso beter in zijn dan ik ooit was. Japans zit heel anders in elkaar dan het Nederlands, dat vind ik al leuk, en als je goed Japans spreekt heb je meer kans door te dringen in een cultuur waar je altijd als buitenstaander wordt gezien en behandeld.
10. Ken je nog een leuke woordgrap, taalgrap of taalspelletje?
Ik haat woordgrapjes, roep ik altijd. En dan zeggen mijn dierbaren om mij heen: maar je maakt ze best veel en je moet er ook altijd heel hard om lachen. Dat is dus een onderdrukte kant van mijzelf. De woordgrapjes die voorbij komen vergeet ik daarom ook weer heel snel. Anders ben je niet effectief aan het onderdrukken, hè.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten