Crowdsourcing in de taalkunde aflevering 3: Operation War Diary

Weten jullie allemaal wat crowdsourcing is? Dat is het inzetten van Jan Modaal, Henk, Ingrid en ander Generaal Publiek voor allerlei zaken. Een vage definitie, maar het is ook eigenlijk best een vaag begrip. In de wetenschap is het minder vaag. Daar betekent crowdsourcing: het grote publiek data laten verwerken. Het is nauwelijks te overschatten hoe fijn dit voor wetenschappers is. Ook in de taalhoek is er een en ander te doen. Milfje bespreekt deze week een aantal schitterende projecten. Weet je, als iedereen die wat te zeuren had over taal nou mee zou werken aan deze projecten, dan zou de wereld een stuk beter zijn. Aflevering 3: Operation War Diary

Gisteren waren we in Egypte rond het begin van de jaartelling, nu blijven we in tijd en plaats wat dichter bij huis. We gaan namelijk naar de Eerste Wereldoorlog, en kijken dan naar dagboeken van Britse soldaten. Van die dagboeken zijn zo'n 1,5 miljoen pagina's bewaard gebleven. Een ontzagwekkende klus, om dat allemaal te transcriberen, maar daar zijn dit soort projecten nou precies voor bedoeld.

Opnieuw is het doel van dit project om inzicht te krijgen in het dagelijkse leven

van de soldaten. Veel daarvan is natuurlijk wel in algemene zin bekend, maar juist de 'echte' ervaringen maken geschiedenis levend. Bovendien is het mooi als zulk materiaal van je eigen voorouders beschikbaar zou zijn. Lees hier meer over doelen van het project.

Om eerlijk te zijn: dit keer is de drempel juist wat aan de hoge kant. Het werkt namelijk helaas nogal demotiverend om te lezen dat de tutorial al 10 minuten duurt. In internettijd is dat, of je nou wil of niet, toch al best een behoorlijke lengte. Gisteren konden we zo beginnen met die Griekse fragmenten. Hoe dan ook, menshaftig gingen we toch aan de slag met de dagboekfragmenten. En wat bleek: het was het meer dan waard.

Onmiddellijk als je begint te lezen wordt je gegrepen door de materie. "Both train loads embarked. Fine night. Perfectly calm" valt er te lezen. Je ziet het haast voor je, een jonge soldaat die de wacht houdt bij een troepentransport oid. Maar de spanning druipt er ook vanaf. Wie weet vond er vlak daarna wel een bombardement plaats. Na het lezen van de tekst worden transcribeurs en transcribeuses vervolgens gevraagd om een grote hoeveelheid verschillende stukjes data te taggen. Van casualties tot weather, van plaatsen tot tijd, van genoemde personen tot andere legeronderdelen.

Gisteren was het probleem dat je wel kon taggen, maar dat je er niets van begreep. Dat is nu heel anders, en dat maakt dit tot een aansprekender project wat ons betreft. Het duurt even voor je erin komt, maar dan heb je ook wat. Opnieuw lijkt het project zich uitstekend te lenen voor integratie in het onderwijs, danwel middelbaar, danwel universitair. Mochten er onder de lezers van dit stukje geschiedenisdocenten zijn, dan zou ik zeggen: knal je studenten er maar tegen aan. Je laat ze op een intieme manier kennis maken met de Eerste Wereldoorlog, en ze dragen ook nog eens bij aan de ontwikkeling van de wetenschap! Een van de speerpunten van mijn geschiedenisopleiding was leren werken met bronnen. Beter dan dit krijg je het niet.