Laatst was ik eens naar Vampire Weekend aan het luisteren, en dat leuke eerste nummer van ze heeft zowaar een titel die alles met taal te maken heeft: Oxford Comma. En ondanks dat het nummer verder niet per se gaat over taal, is het toch een leuk nummer en roept het natuurlijk de vraag bij al die luisteraars op: wat is de Oxford comma nou eigenlijk, en wat doet 'ie in het Nederlands?
1) Na de maaltijd stonk ik naar uien, knoflook, en bieten.
Men zou kunnen zeggen dat het geen spreekwoordelijke drol uitmaakt, of je daar een komma plaatst of niet, maar er zijn gevallen waarin het wel degelijk kan uitmaken. Neem dit fijne voorbeeld.
2) Hier sta ik op de foto met mijn vrienden, Piet, en Jan.
3) Hier sta ik op de foto met mijn vrienden, Piet en Jan.
Zin 2 betekent dat ik geen vrienden met Piet en Jan ben. Zin 3 heeft dezelfde lezing, maar zou OOK kunnen betekenen dat mijn vrienden juist Piet en Jan zijn. En het kan ook nog erger: volgens ons aller favoriete medium Wikipedia heeft The Times het klaargespeeld om de volgende zin in een documentaire over Peter Ustinov te knallen:
4) Highlights of his global tour include encounters with Nelson Mandela, an 800-year-old demigod and a dildocollector.
Dat impliceert dat de grote Zuid-Afrikaanse leider een dildoverzamelaar is, en hoewel ik over de waarheid daarvan geen uitspraken kan doen lijkt het me behoorlijk onwaarschijnlijk.
De zin in het nummer van Vampire Weekend trouwens is "Who gives a fuck about the Oxford Comma?". De editor van Vanity Fair vroeg zich af wie dat dan zou doen, en vroeg daarom aan een aantal mensen hun mening over dit fenomeen. Nou moeten jullie weten, lieve lezers, dat Engels-sprekenden en schrijvenden nog veel grotere kommaneukers zijn met betrekking tot taal dan wij zijn. Misschien komt dat doordat Engels nog veel meer dan het Nederlands aan het veranderen is dankzij de explosieve groei die de taal doormaakt: je hebt nu bijvoorbeeld de Chinese variant Chinglish, de Spaanse versie Spanglish, en zo zijn er nog veel meer.
Zoals gezegd, al die buitenlandse invloeden zorgen ervoor dat er heel veel aandacht is voor l'Anglais juste. Het stikt bijvoorbeeld van de usage guides: gidsjes die aangeven hoe het heurt (wat natuurlijk lekker problematisch is met alle verschillen tussen Amerikaans en Engels). Een bekend voorbeeld is Eats, Shoots and Leaves van Lynne Truss. Er zijn zelfs zoveel usage guides dat er een database van wordt opgezet. En dan heb je nog allerlei schitterende stichtingen die tegen het verval van het Engels zijn, zoals de Queen's English Society.
Allemaal groepen en mensen die dus wel een fuck geven om de Oxford komma. Maar maakt het nou eigenlijk iets uit of je het wel of niet doet? Zoals gebruikelijk is Milfje hier angstaanjagend tolerant in: het maakt voor de betekenis niet uit of je het wel of niet doet, want uit de context kun je wel achterhalen wat bedoeld is. Maar je moet je wel realiseren dat er mensen zijn voor wie het WEL uitmaakt. Mensen die vinden dat het een verwerpelijk anglicisme is. Zoals gebruikelijk adviseer ik om het advies van onze vrienden van Taaladvies te volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten