Iedereen irriteert zich kapot
aan taalgebruik van anderen. Er wordt dan snel neergekeken op mensen:
hij heeft z'n eigen gewassen,
groter als mij: wanneer
we iemand zoiets horen zeggen dan gaan de nekharen overeind en de
correcties vliegen in de rondte. Maar Milfje zou Milfje niet zijn als
we dat alleen maar interessant vonden. Waarom gaan mensen hier de
“fout” in, en niet op andere plekken? Als je er langer over nadenkt, zul je erachter komen dat er een reden moet zijn, anders dan algemene
luiheid en domheid, voor bepaalde “fouten”. Wat zijn
ze? Nou, dialect speelt een rol, en politiek ook.
zich/z'n eigen
In ABN is “hij wast
zich” correct. Maar wat ook veel voorkomt is “Hij was
z'n eigen”, of “hij wast hem” (waarbij "hij" en "hem" naar dezelfde persoon verwijzen). Dat komt voor in de Randstad en
in Vlaanderen, en wordt vaak ervaren als minder correct. In deze
thread
bijvoorbeeld is hier een interessant meningwisseling over te lezen:
men lijkt het erover eens te zijn dat het moet worden vermeden,
ondanks dat het heel erg gebruikelijk is. En, wat lezen wij in
het Groot Leenwoordenboek (p.41): dat zich uit
het Duits geleend is (wel heel erg lang geleden hoor, ±1000 CE)! De
vorm “hij wast hem” is het oudst, zo leze men alhier.
Dus: wie dit zegt gebruikt een vorm die niet ABN-fahig is, maar die
wel ook gewoon ergens vandaan komt, bij onze taal hoort en waar logica achter schuilgaat. Het is niet per se dom of lui, het getuigt van taalgevoeligheid dat iemand het juist zo zegt en niet "hij zich was" zegt o.i.d. - dat hoor je nooit.
als/dan
Dit is een grappige. De
Taaladvies schrijft dat “groter als door velen niet meer
wordt afgekeurd”. Inderdaad is de regel in het ABN dat je “groter
dan” zegt. Waarom dan altijd die als?
Domheid? Nee. Invloed van het Duits? Nee. Maar het heeft wel met
Duits te maken: in de 17e eeuw is namelijk vrij arbitrair besloten om
“groter dan” te gaan gebruiken als standaard. Groter
als en groter dan
werden voor die tijd allebei gebruikt: groter dan was wel
gebruikelijker in de schrijftaal, maar ook groter als kwam veel voor.
Totdat Vondel en Hooft besloten om alleen nog dan te
gebruiken voor de comparatief. Men gaat ervan uit dat mede door het
gezag van deze twee schrijvers dan (tijdelijk) gewonnen heeft. Maar men vrage zich af: waarom dan nog steeds groter
als? Die als hoort bij ons taalsysteem als een pony bij een 13-jarige Penny-lezeres. Meneer Beerta uit Het Bureau gebruikt het ook - dat is pas een autoriteit!
mij/ik
“Hij is veel sterker dan mij”
doet ook lekker veel nekharen overeind gaan. Maar ook hier zijn
kanttekeningen bij te maken. Een vaak gehoord argument is gebaseerd
op ellipsis of weglating: je zegt “hij is groter dan ik ben” dus
zeg je ook “hij is groter dan ik”. Zo is inderdaad dit de enige
juiste vorm. Maar waarom
zouden mensen hier dan een “fout” maken, als het zo eenvoudig is?
Het kan dat er een overlap is met een soortgelijke situatie: “Hij
zag jou eerder dan ik” of “hij zag jou eerder dan mij” zijn
namelijk allebei grammaticaal correct: er is een betekenisverschil.
Misschien is dat gebruik uitgebreid? Feit is in ieder geval dat,
opnieuw, we hier blijkbaar met een zwakke plek in de taal te maken
hebben, waardoor er beweging in het gebruik is.
Ik
moet hierbij trouwens de hele tijd aan het Frans denken: daarin is
het grammaticaal (voorzover ik weet) om “Il est plus grand que moi”
te zeggen. Groter dan mij, dus. Zou hier een verklaring te vinden
kunnen zijn? Wie maakt me los?
Milfje, in 't geval van "sterker dan mij/ik", daar je toch de franse oorsprong te voorschijn brengt, zou ook 't geval van 't Engels moeten beschouwen. Inderdaad zeggen we bijna altijd "he's stronger than me", alhouwel (ten minste onder ons de ouwe mensen) "he's stronger than I" als correct beschouwd wordt. Maar als wij "stronger than I' horen, vinden we 't totaal kunstmatig gezegd. Ik geloof ook dat her door 't Frans komt, maar laten we niet vergeten dat in 't frans is 't niet 'n kwestie van "voorwerps naamval" v. "onderwerps naamval", want in 't frans is "moi" 'n "pronom disjonctif" (of zoiets) die altijd gebruikt moet worden als 't niet in de "officiële plaats" van onderwerp of voorwerp staat (dwz voor/achter 't werkwoord). Daarom antwoordt men in 't frans "Qui est là?" "Moi", en nooit "je".
BeantwoordenVerwijderenen in het Duits heb je hetzelfde probleem als in het Nederlands:
BeantwoordenVerwijderen"kleiner als" of "kleiner wie" waar heel ironisch het Duitse "als" gelijk staat aan het Nederlands "dan" en het Duitse "wie" aan het Nederlandse "als"
Ook 'denn' kun je gebruiken, om de combinatie 'als als' te vermijden: 'Er ist als Gitarrist besser denn als Sänger'.
VerwijderenAlledrie de voorbeelden voelen voor mij aan als toonbeelden van Vlaams Nederlands, al heb ik het gevoel dat ze ook in Nederlands Brabant en Limburg frequent worden gebruikt. Misschien is dit toch een indicatie dat we de reden in de Franse taal kan zoeken.
BeantwoordenVerwijderen